Ik ga dus het eerste concept van mijn 'top 3' verder uitwerken. Hierbij ga ik nog wat 'kuisen' in de functionaliteit van het concept. Zoals het idee in vorig bericht wordt voorgesteld zijn er volgens mij wat 'te' veel functies. Het concept is wat 'te' geautomatiseerd. De bedoeling was dat de gebruiker snel en goed 'leert' koken. Door alles te laten intrageren en te automatiseren kan snel juist het omgekeerd effect verkregen worden waarbij de gebruiker quasi niets doet, niets leert en niets ervaart. Ook het feit dat er reeds veel producten of concepten zijn waarbij 'de keuken' opdrachten geeft aan de gebruiker, wil ik me meer gaan toespitsen op het begrijpen van de gebruiker door de keuken. Op onderstaande afbeelding ziet u het nieuwe conceptidee.
Bij bovenstaand concept werd dus het automatisch verwarmen, timen, etc. van de toestellen weggehaald. Ook het opmeten van verschillende parameters bij het maken van een gerecht zou ik niet meer toepassen. Dit zijn twee zaken die eigenlijk ook niet in 'een product' verwerkt kunnen worden. Indien men deze twee zaken wil toepassen moet de gehele keuken voorzien worden van sensoren etc. . Alle keukentoestellen zouden moeten vernieuwd worden en aangepast aan dit concept. Het is volgens mij beter om 'een product' te maken, die op zichzelf in elke keuken gebruikt kan worden.
Qua technologie kan een onderscheid gemaakt tussen twee verschillende manieren van 'affective computing'. Enerzijds kan 'een machine' gevoelens van een mens analyseren door gezichtsherkenning. Hierbij zal een camera de gelaatsuitdrukkingen van de mens vaststellen, en door deze te bestuderen de gemoedstoestand bepalen. Anderzijds kan 'de machine' ook de gemoedstoestand bepalen aan de hand van te meten veranderingen van het lichaam. Zo zal bij deze manier de gevoelens bepaald worden uit vier te meten zaken, die aan de hand van sensoren vastgesteld worden. Op onderstaand link vind u wat meer informatie over deze sensoren.
Hierbij zou ik dus opteren om via sensoren te werken en niet via de gezichtsherkenning. In de keuken is men constant in beweging. Hierbij is het quasi onmogelijk om via gezichtsherkenning de gevoelens te bepalen, daar de persoon toch enige tijd 'stil' voor de camera moet staan. Indien je met sensoren werkt kunnen deze waarschijnlijk de dag van vandaag in een zeer klein 'bandje' verwerkt worden, die als een horloge gedragen kan worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten